HTC One – test świetnego smartfona

HTC przez kilka niewłaściwych decyzji znalazło się na skraju bankructwa. Firma wydała swojego najnowszego i niezwykle dopieszczonego pupila z myślą, że pomoże im wyjść na prostą. Mowa oczywiście o smartfonie HTC One. Zapraszam do czytania.

Jakość wykonania i specyfikacja

Najnowszy smartfon firmy HTC został wykonany z jednego kawałka aluminium. Zapewnia to wzorowe spasowanie elementów. Nic nie skrzypi i trzeszczy nawet przy mocniejszym ściśnięciu telefonu. Dzięki temu udało się także zachować niewielką grubość. Niestety ma to też swoje wady, ponieważ jeśli chcemy dostać się do środka musimy to zrobić… przez ekran. Na szczęście to nie nasz problem, tylko serwisu.

U góry smartfona mamy czujnik światła, głośnik i kamerkę. Na samym dole znajdują się trzy przyciski – wstecz, HTC i domowy, a nieco niżej kolejny głośnik. Zaraz, zaraz nie brakuje przypadkiem klawisza odpowiadającego za wywołanie menu kontekstowego? Tak, brakuje, ale wystarczy wcisnąć dwa razy klawisz HTC i gotowe.

Z tyłu znajdziemy kamerkę, która znajduje się po prawej stronie. Obok niej jest lampa błyskowa. W okolicy rogu znalazła się wnęka z mikrofonem.

Centralnie na środku jest napis HTC.

Po lewej stronie znalazła się szufladka na kartę micro SIM.

Z prawej strony jest przycisk regulacji głośności.

Na górze znalazł się włącznik/klawisz blokady, który jednocześnie jest portem podczerwieni oraz gniazdo jack.

U dołu widnieje logo beats audio oraz kilka informacji, np. jakiego napięcia używać do ładowania czy certyfikaty o dopuszczeniu na rynek UE i USA.

Specyfikacja HTC ONE

• wyświetlacz SuperLCD3 (IPS) o przekątnej 4,7″ z rozdzielczością 1920×1080
• SoC Qualcomm Snapdragon 600 1,7GHz (z procesorem graficznym Adreno 320)
• 2GB pamięci RAM
• 32/64GB wbudowanej pamięci (brak slotu kart mirco-SD)
• ogniwa o pojemności 2300mAh
• wyjście HDMI (przez MHL)
• obsługa GPS, A-GPS, GLONASS, NFC, LTE, HSPA, EDGE, UMTS, GPRS, Bluetooth 4.1
• aparat 4uMPx (przód), 2.1MPx (tył)

Ekran

HTC One posiada ekran SuperLCD3 bazujący na matrycy IPS o przekątnej 4,7″ , co w połączeniu z rozdzielczością 1920×1080 zapewnia 469 PPI(pixeli na cal). Dzięki temu ostrość obrazu jest nie do opowiedzenia. Np. można przeglądać większość stron bez powiększania. Producent postanowił odwzorować kolory tak, aby były jak najbardziej naturalnie. Jak przystało na IPS biel jest biała :), kąty widzenia ekranu są niemal nieskończone, a czerń głęboka. Ekran pozostaje czytelny nawet w bardzo słoneczne dni. Wyświetlacz oceniam na piątkę. Uważam, że ciut lepszy ma obecnie tylko iPhone 5.

Nakładka Sense 5 i multimedia

Po wyjęciu smartfona z pudełka i jego włączeniu naszym oczom ukaże się Android w wersji 4.1 z nakładką Sense 5. Można go jednak bezproblemowo zaktualizować do 4.2 tzw. Jelly Bean.

Standardowo mamy trzy ekrany domowe,  ale jeden jest „zamocowany” na stałe i nie da się go usunąć. Nie jest to typowy dla Androida pulpit, tylko kafelki, bardzo podobne do tych z Windows Phone 8. Domyślnie wyświetlane są wybrane przez nas informacje, np. o wydarzeniach muzycznych, sportowych itp.

Menu główne przewijane jest w pionie, niektórym może to się spodobać.

Wysuwając szufladkę mamy dostęp do zarządzania telefonem, możemy np. zmienić jasność ekranu, włączyć Wi-Fi, Bluetooth itp.

Przycisk blokady jest także portem podczerwieni, za pomocą którego możemy sterować telewizorem, dekoderem lub kinem domowym. Wystarczy tylko wejść w aplikację TV i napisany prostym językiem samouczek pomoże nam skonfigurować telefon tak, aby bezproblemowo współpracował z naszym telewizorem. Można też ustawić powiadomienie o danym programie.

Wbudowany odtwarzacz bez problemu radzi sobie z popularnymi formatami takimi jak WMV, WMA, MP3,MP4, ale niestety nie można odtwarzać filmu AVI, to minus, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby pobrać sobie inny player ze sklepu Play. Jeżeli jesteśmy już przy filmach, to powiem, że ogląda się je świetnie za sprawą dwóch głośników, które w dodatku są ustawione do nas przodem. Jakość dźwięku płynąca z nich jest na prawdę bardzo dobra, podobnie jak ze słuchawek dołączonych do zestawu.

Wydajność

Sercem telefonu jest bardzo wydajna jednostka Qualcomm Snapdragon 600 z czterema rdzeniami Krati 300 taktowana zegarem 1,7 GHz. Zastosowany układ graficzny to Adreno 320. Jak zatem smartfon radzi sobie w grach i benchmarkach?

AnTuTu Benchmark

W programie testującym AnTuTu Benchmark zdobyłem 23888 punktów. To bardzo dużo, lepszy jest tylko Samsung Galaxy S4, który posiada ten sam procesor, ale z zegarem o 200MHz wyższym.

3DMark 13

W androidowym 3DMarku 13 zdobyłem11735 punktów (6943 w trybie Extreme). Wynik HTC One jest jednym z najwyższych.

Postanowiłem  zrobić też test przeglądarki systemowej (SunSpider). HTC One miał 1076ms. Jest to jeden z najniższych wyników (oczywiście im mniej tym lepiej).

Gry

Jak to mawiał mój kolega „w benchmarki się nie gra”, dlatego przetestowałem smartfona w popularnych dzisiaj grach, takich, jak Grand Theft Auto Vice City, Real Racing 3 oraz Max Payne. W każdej grze ustawiłem najwyższą jakość grafiki. GTA Vice City było płynne przez jakieś 95%  czasu.  Bardzo dobry wynik. Ta aplikacja czerpie garściami z szybkich procesorów. Reszta gier działała niemal idealnie i poziom 30kl/s utrzymywał się przez jakieś 99% czasu.

Jakość zdjęć i filmów

Jednym z kontrowersyjnych posunięć HTC w modelu One było użycie aparatu 4uMPx (czytaj Ultra Mega Pixele). Wbrew powszechnej opinii megapixele nie wpływają na jakość zdjęcia. Owszem, jeżeli chcemy robić zoom-a liczy się każdy dodatkowy pixel, ale niedzielnemu fotografowi wystarczy nawet 2.1MPx, takie zdjęcie bez problemu odtworzymy na telewizorze z rozdzielczością FullHD, czy wyślemy na Facebook-a. Uważam, że panom z HTC należą się słowa uznania za przełamanie dotychczasowych trendów. Poniżej zdjęcie wykonane w dzień oraz w nocy.

Teraz nocne, które według HTC powinny być lepsze niż u konkurencji. Jak jest w praktyce? Tak, jak mówi HTC. Zdjęcia nocne są całkiem niezłej jakości.

Czas pracy na baterii*

• Rozmowa (w sieci 3G)- 16 godzin i 32 minuty
• Gra w Grand Theft Auto Vice City – 5 godzin 45 minut
• Słuchanie zapętlonej muzyki – 60 godzin (w przybliżeniu)**
• Oglądanie filmu MP4 – 7 godzin 35 minut
• Przeglądanie Internetu (WiFi) – 7 godzin

* jasność ekranu była ustawiona na połowę wartości maksymalnej, a głośność dźwięku na maksimum.

** obliczyłem ile godzin potrzeba, aby uciekło 5% baterii, następnie pomnożyłem uzyskany wynik przez 20.

Podsumowanie

Czy HTC ma szanse znów zdobyć rynek smartfonów? Myślę, że tak, model One jest praktycznie idealnym smartfonem. Jeżeli bateria byłaby wymienialna za pewne nie istniałby typowo forumowy dylemat „HTC One czy Samsung Galaxy S4″. Testowany telefon w najtańszej, 32GB wersji możemy kupić za około 1900zł. Czyni go to najdroższym smartfonem ex aequo z Samsungiem Galaxy S4 i iPhone-m 5. Cena jest jednak uzasadniona, ponieważ dostajemy sprzęt wysokiej jakości, dopracowany i dopięty na ostatni guzik. Co ciekawe system ani razu mi się nie zawiesił. Moim zdaniem smartfon zasługuje na 4.5, ponieważ zabrakło możliwości wymiany baterii, i rozszerzenia pamięci telefony o slot kart micro-SD.

Dla kogo HTC One?

• Przede wszystkim dla melomanów, jakość dźwięku płynąca z głośników jest świetna, szczególnie jeżeli w naszej muzyce jest dużo tonów niskich.  To nie koniec, dostajemy od HTC bardzo dobrej jakości słuchawki.
• Recenzowany smartfon świetnie nada się fanom oglądania filmów w telefonie. Dwa głośniki stereo, w dodatku umieszczone z przodu idealnie spisują się w tym zadaniu.
• Ekran mający PPI na poziomie 469 okaże się niezastąpiony dla osób, które przeglądają Internet w swoim smartfonie. Czterordzeniowy procesor sprawia, że przewijanie tekstu jest bardzo płynne, a wysoki współczynnik PPI powoduje, że czcionki nie są „poszarpane”.
• Mobilni gracze będą w raju, za bardzo wydajny SoC i wspomnianą wcześniej jakość dźwięku wydawaną przez dwa głośniki.
• Osoby lubiące wysoką jakość wykonania nie powinny przejść obok tego smartfona obojętnie.

Kto powinien poszukać innego smartfona?

• Osoby, które lubią mieć możliwość wymiany baterii i włożenia karty micro-SD (chociaż bez przeszkód możemy podłączyć pendrive do smartfona czy smarfon z komputerem).